Ogenschijnlijk had ik alles goed voor elkaar: een mooie baan met dito vooruitzichten, een prachtig huis en een flitsende lease-auto onder mijn gat. Maar ik kampte al sinds mijn achttiende met chronische vermoeidheid en werd geplaagd door een voortdurende innerlijke onrust dat het leven toch meer te bieden moest hebben dan dit. Maar ik wist niet waar ik het moest zoeken.
Tot een consultant me erop wees dat ik niet wist wie ik was en dat mijn ziekte een signaal was dat mijn ziel vroeg om een koerswijziging. Ik ging op zoek naar wat ik nu eigenlijk wilde met mijn leven. Alles ging op zijn kop: ik beëindigde mijn huwelijk, verkocht mijn huis en zegde mijn baan op. Ik begon te mediteren, leerde om aura’s waar te nemen en begon te channelen, te spreken met entiteiten in de energetische wereld. Mijn oude leven van commercie en carrière kwam steeds verder van me af te staan. Samen met mijn huidige echtgenoot, Wim Bierman, ging ik healing studeren bij Barbara Brennan in de Verenigde Staten en begon Soulstation, een bureau voor persoonlijke ontwikkeling in het bedrijsleven. Ik leek mijn weg te hebben gevonden, maar ik bleef chronisch moe.
Zoektocht naar genezing
Gedreven door een intens verlangen om te genezen, verdiepte ik me verder in het ontstaan van ziekte en gezondheid. Daar de reguliere geneeskunde weinig voor me kon betekenen, kwam ik vanzelf terecht in de complementair alternatieve geneeskunde. Ik heb boeken gelezen, studies gevolgd en met behandelmethoden geëxperimenteerd op het terrein van o.a. psychotherapie, voice dialogue, healing, homeopathie, orthomoleculaire therapie, manuele therapie, meditatie, lichaamswerk, raw food, detoxkuren, systemisch werk en sjamanisme. Ik was mijn eigen proefkonijn en leerde met vallen en opstaan.
Mijn genezing verliep in fases. Een belangrijke doorbraak kwam in 2002 na de behandeling met een homeopathische kuur van slangengif, onder begeleiding van een natuurgeneeskundig therapeut; voor het eerst in twintig jaar een energieniveau, waarmee ik een redelijk normaal leven kon leiden.Maar de echte doorbraak kwam nadat mijn psyche in 2005 de eerste flarden van herinneringen aan vroegkinderlijk trauma prijsgaf. Aanvankelijk viel ik in een zwart gat, ik kreeg verschijnselen van acute posttraumatische stress. Eén ding wist ik zeker: ik wilde geen medicijnen, ik wilde genezen. Na twee jaar intensieve therapie kon ik met vallen en opstaan weer enigszins deelnemen aan het leven.
De oogst
Terwijl ik de afgelopen 18 jaar mijn trauma’s verwerkte, ging mijn creativiteit geleidelijk stromen. Ik opende de verhuisdozen met schildermaterialen die ik mijn hele leven ongebruikt van de zolder van het ene huis naar die van het volgende had gesleept en begon te schilderen. Mijn lief gaf me voor mijn 50-ste verjaardag een schilderworkshop cadeau waarna ik naar de kunstacademie ging. Tien jaar lang studeerde ik af en aan bij verschillende leraren en werkte ik naast het workshops- en lesgeven in mijn eigen atelier. Op een dag stond ik achter mijn ezel en besefte ik in elke vezel van mijn lichaam: dit is het! Dit is waarvoor ik gekomen ben! Nu de volgende generatie klaarstaat om de door mij ontwikkelde werkvorm Multidimensionaal Opstellen door te geven en mijn nieuwe atelier klaar is, is het tijd. Tijd om dat diepe verlangen te volgen en om verder te gaan als professioneel kunstenaar.
P.S. Ben je geïnteresseerd hoe ik genas van CVS/ME en PTSS, weer gezond werd en mijn creativiteit vond? Mijn verhaal kun je lezen in de trilogie 'Brieven van mijn ziel’.
